Nata?

Mala, hain ka na ngunyan. Mamundo, gari ayot, nagmumuto-muto. Dai mo man ako masasala. Tinao ko na saimo ang sakong pagkamoot. Paulit-ulit man sana ang satong problema. Sawa na ako ta garing dai man ki nagbabag-o.

Nagbag-o an an direksyon kan paros. Nagimata na ako sa realidad nin buhay. Mas moot ko na an sadiri ko ngunyan, bagay na sakong nalingawan kaitong mga nakaaging taon.

Bag-ong dahon nin panahon. Bag-ong pagkamoot. Bag-ong mga pangarap. Bag-ong mga prayoridad. Bag-ong buhay. Bag-ong kaogmahan.

Makulog man an sakong puso sa nangyayari. Sa halabang panahon, garing nangiturog ako. Pero lain na ngunyan. Totoong mundo na ining sakong piglalakawan. An dalan sa sakong mga pangarap.

Minsan sa buhay paghuna mo maogma ka, pero lain man palan. Naabot an punto na sawa ka na sa buhay na daing pagbabag-o. Kaya mas maray na ini. Kun ano man ang mangyayari, an Diyos na ang bahalang magdesisyon para sa sato. Dai ko na pino-problema an mga bagay na iyan. Kaya ko man mabuhay para sa sadiri ko.

An pagkamoot dapat sinasabuhay, pigpapahiling. Kunsabagay, dai ko aram kun anong klaseng personalidad an igwa ka. Kapatal-patal ko ta dai ko iyan naisip kaito. Paghuna ko ayos lang. Pero kaipuhan ko ang saimong pag-aaruga, an mamatian an pigsasabi mong pagkamoot.

Nata ka pan-o arog kaan? Makakaurag ka!